- gnarus
- gnārus (narus), a, um [cf. gnosco, nosco]
[st1]1 [-] qui sait, qui connaît, informé.
- gnarus rei publicae, Cic. Brut. 228 : habile politique.
- gnarus quibus orationis modis animi pellantur, Cic. Or. 15 : sachant par quels genres d'éloquence on touche les âmes.
- gnarus in Thessalia regem esse, Liv. 33, 5, 4 : sachant que le roi était en Thessalie --- cf. Liv. 23, 29, 5.
[st1]2 [-] connu.
- palus gnara vincentibus, Tac. An. 1, 63 : marais connu des vainqueurs.
- idque nulli magis gnarum quam Neroni, Tac. An. 15, 61 : et personne ne savait cela mieux que Néron.
- nemine gnaro aut opinante, quidnam coepturus esset, Suet. Calig. 46 : personne ne sachant ou n'imaginant ce qu'il allait bien entreprendre.
* * *gnārus (narus), a, um [cf. gnosco, nosco] [st1]1 [-] qui sait, qui connaît, informé. - gnarus rei publicae, Cic. Brut. 228 : habile politique. - gnarus quibus orationis modis animi pellantur, Cic. Or. 15 : sachant par quels genres d'éloquence on touche les âmes. - gnarus in Thessalia regem esse, Liv. 33, 5, 4 : sachant que le roi était en Thessalie --- cf. Liv. 23, 29, 5. [st1]2 [-] connu. - palus gnara vincentibus, Tac. An. 1, 63 : marais connu des vainqueurs. - idque nulli magis gnarum quam Neroni, Tac. An. 15, 61 : et personne ne savait cela mieux que Néron. - nemine gnaro aut opinante, quidnam coepturus esset, Suet. Calig. 46 : personne ne sachant ou n'imaginant ce qu'il allait bien entreprendre.* * *Gnarus, gnari, vel Narus, Adiectiuum. Plin. Scavant et expert, Bien entendu.\Gnarus sum loci eius. Plaut. Je congnoy et scay bien le lieu.\Armorum ac militiae gnarus. Colum. Entendu et expert au faict de la guerre.\Gnarus, pro Cognito. Tacit. Trudebanturque in paludem gnarum vincentibus. Congneue.
Dictionarium latinogallicum. 1552.